در ایران با توجه به وجود مناطق بادخیز طراحی و ساخت آسیابهای بادی از ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح رایج بوده و هم اکنون نیز بستر مناسبی جهت گسترش بهره برداری از توربینهای بادی فراهم میباشد. مطالعات و محاسبات انجام شده در زمینه تخمین پتانسیل انرژی باد در ایران نشان دادهاند که تنها در ۲۶ منطقه از کشور (شامل بیش از ۴۵ سایت مناسب) میزان ظرفیت اسمی سایتها، با در نظر گرفتن یک راندمان کلی ۳۳٪، در حدود ۶٫۵۰۰ مگاوات میباشد. و این در شرایطی است که ظرفیت اسمی کل نیروگاههای برق کشور در حال حاضر حدود ۳۴٫۰۰۰ مگاوات میباشد.[۱][۲]
در سال ۲۰۰۴ میلادی تنها ۲۵ مگاوات از ۳۳٫۰۰۰ مگاوات برق تولید شده در ایران با استفاده از انرژی بادی تولید شده بود. در سال ۲۰۰۶ میلادی سهم برق تولید شده در ایران با استفاده از انرژی بادی ۴۵ مگاوات بود (رتبه سی ام در دنیا) که به نسبت سال ۲۰۰۵ رشد چهل درصدی را نشان میداد. در سال ۲۰۰۸ میلادی نیروگاه بادی منجیل (در استان گیلان) و بینالود (در استان خراسان رضوی)، ظرفیت ۸۲ مگاوات برق را داشتهاند. ظرفیت برق بادی در ایران در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۳۰ مگاوات ساعت بودهاست.[۳]
ایران عضو مجمع جهانی انرژی بادی میباشد. [۴]
توربینهای بادی در منجیل
در
در زمان های بسیار دور نیز از انرژی باد استفاده می کردنند. به نحوی که برای کشیدن آب از چاه از وسیله ای به نام دولاب استفاده می کردند.در مصر و چین نیز برای آبیاری و قایقرانی از انرژی باد استفاده می کردنند .در سال های بعد توربین های بادی با محور قائم در خاورمیانه رایج شد. سربازان صلیبی این توربین ها را به در اوایل قرن سیزدهم به اروپا بردند و در اواسط قرن نوزدهم هلندی ها بیش از نه هزارماشین بادی برای استفاده در موارد مختلف مورد استفاده قرار می دادند.
در اوایل قرن حاضر با پیشرفتی که در طرح و ساخت انواع پره و اصولاً سطوح آیرودینامیک پدید آمد و با تکامل قوانین مکانیک سیالات، آسیاب های قدیمی مورد بررسی علمی قرار گرفت و به موازات آن طرح هایی برای استفاده از مبدل های انرژی باد به صورت های دیگر پیشنهاد و اجرا گردید. بدینترتیب در دهههای اول قرن بیستم، اغلب توربین های بادی، در انواع مختلف با به کارگیری قوانین آیرودینامیک و تکنولوژی جدید ساخته شدند.
ایجاد نیروگاه های بادی و تبدیل انرژی الکتریکی با استفاده از توربین هایی با ظرفیت های بالا، پس از جنگ جهانی دوم، با وجود نیاز شدیدی که صنایع رو به توسعه کشورهای مترقی به منابع انرژی داشتند، تولید نیروگاه های بادی و حتی تحقیق درباره آنها، به علت در دسترس بودن سوخت فسیلی ارزان قیمت متوقف گردید. اما با بروز بحران انرژی به سبب کاهش ذخایر هیدروکربن های جهان و نتیجتاً افزایش فرآوردههای نفتی وهمچنین افزایش روز افزون تقاضای انرژی و بیم و وحشت از توسعه آلودگی، موجب شد تا توجه دانشمندان به منابع دیگر از جمله انرژی باد که می تواند به طور مناسبی در مناطق بادخیز مورد استفاده قرار گیرد، معطوف و فعالیت های دامنه داری از سال 1970 میلادی در این زمینه آغاز گردید.
مقامات ارشد انرژی عربستان اخیراً اظهار کردهاند که قصد دارند عربستان را به یک کشور کاملاً هستهای تبدیل کنند.
به نقل از سایت خبری گلوبال پست، روز گذشته مقامات ارشد مربوط به انرژی عربستان اعلام کردهاند که قصد دارند این کشور را به یکی از کشورهای هستهای تبدیل کنند.
به گفته این مقامات از راکتورهای هستهای عربستان تنها در مصارف صلحآمیز استفاده خواهد شد و عربستان از اواخر سال جاری شروع به ساخت و سازهای گسترده در زمینه ساخت نیروگاههای هستهای میکند.
عربستان قصد دارد با سرمایهگذاری ۸۰ میلیارد دلار چندین نیروگاه هستهای بسازد و اولین راکتور هستهای این کشور بر طبق گفته مقامات تا هشت سال دیگر آغاز به کار خواهد کرد.
هماکنون عربستان با توجه به دارا بودن هزار کیلومتر مربع بیابان با ساعات بالای تابش خورشید متمرکز بر روی استفاده از منبعهای تجدیدپذیر همانند انرژی خورشید است و تاکنون در این خصوص ۲۴۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری کرده است. اما عربستان در کنار استفاده از منبعهای تجدیدپذیر مثل انرژی خورشید به عنوان منبعهای اصلی تولید انرژی در این کشور به یک منبع تولید انرژی قابل اطمینان مثل انرژی هستهای نیازمند است.
منبع:الکترومهدی و مقاله