کشف باتری های زنده در کف اقیانوس آرام

دانشمندان آمریکایی یک باتری زنده را در کف اقیانوس آرام کشف کرده اند. این انرژی الکتریکی در واقع توسط میکروب هایی تولید می شود که در نزدیکی یک هواکش آب گرمایی زندگی می کنند.
همانطور که این میکروب ها از مواد شیمیایی موجود در کف اقیانوس تغذیه می کنند جریان های الکتریکی ایجاد می نمایندکه در دیواره های ساختار های دودکش مانندی که در آن سکونت دارند جریان می یابد.

به گفته پیتر جیرجیس زیست شناس دانشگاه هاروارد، میزان توانی که این میکروب ها تولید می کنند ناچیز است، اما از نظر فنی، می تواند تا ابد انرژی تولید کنند.

دانشمندان، این جریان را با مشاهده یک الکترود که به یک دودکش زیرآبی در عمق هفت هزار و 200 پا زیر سطح اقیانوس در ساحل شمال غربی اقیانوس آرام در منطقه Juan de Fuca Ridge وارد شده است کشف کردند.نتایج این تحقیقات در نشست انجمن اختر فیزیک آمریکا در سن فرانسیسکو ارائه شده است.به گفته پژوهشگران می توان از این توان برای فعال کردن حسگرهای علمی کف اقیانوس استفاده کرد.

منبع:خبرگزاری ایرنا

نیروگاه بادی

نیروگاه بادی




 یک نیروگاه بادی در گالیسیای اسپانیا

یک نیروگاه بادی یا مزرعهٔ بادی، مجموعه‌ای از چندین توربین بادی است که در یک مکان قرار گرفته‌اند. یک نیروگاه بادی بزرگ می‌تواند شامل چندصد توربین بادی باشد. چنین مجموعه‌ای می‌تواند بر روی دریا قرار گرفته باشد.

بزرگ‌ترین نیروگاه بادی دنیا، نیروگاه بادی روسکو در تکزاس آمریکا است که توان نامی ۷۸۱٫۵ مگاوات دارد.[۱]

در سال ۲۰۰۶ برای اولین بار در اتحادیه‌ی اروپا رشد تولید برق از انرژی‌های نو بیش از رشد تولید برق از منابع فسیلی بود.[۲]از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶ شمسی، ظرفیت تولید برق بادی جهان از ۱۸۰۰۰ مگاوات به ۹۲۰۰۰ مگاوات افزایش یافته‌است. از سال ۲۰۰۰ تاکنون این صنعت سالانه ۲۵% رشد کرده و هر سه سال دو برابر شده‌است و این در شرایطی است که رشد اقتصاد جهانی از یک تا دو درصد در سال بیشتر نیست.[۳]

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a6/Manjeel_windmills.jpg

انرژی بادی در ایران

در ایران با توجه به وجود مناطق بادخیز طراحی و ساخت آسیابهای بادی از ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح رایج بوده و هم اکنون نیز بستر مناسبی جهت گسترش بهره برداری از توربینهای بادی فراهم می‌باشد. مطالعات و محاسبات انجام شده در زمینه تخمین پتانسیل انرژی باد در ایران نشان داده‌اند که تنها در ۲۶ منطقه از کشور (شامل بیش از ۴۵ سایت مناسب) میزان ظرفیت اسمی سایتها، با در نظر گرفتن یک راندمان کلی ۳۳٪، در حدود ۶٫۵۰۰ مگاوات می‌باشد. و این در شرایطی است که ظرفیت اسمی کل نیروگاه‌های برق کشور در حال حاضر حدود ۳۴٫۰۰۰ مگاوات می‌باشد.[۱][۲]

در سال ۲۰۰۴ میلادی تنها ۲۵ مگاوات از ۳۳٫۰۰۰ مگاوات برق تولید شده در ایران با استفاده از انرژی بادی تولید شده بود. در سال ۲۰۰۶ میلادی سهم برق تولید شده در ایران با استفاده از انرژی بادی ۴۵ مگاوات بود (رتبه سی ام در دنیا) که به نسبت سال ۲۰۰۵ رشد چهل درصدی را نشان می‌داد. در سال ۲۰۰۸ میلادی نیروگاه بادی منجیل (در استان گیلان) و بینالود (در استان خراسان رضوی)، ظرفیت ۸۲ مگاوات برق را داشته‌اند. ظرفیت برق بادی در ایران در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۳۰ مگاوات ساعت بوده‌است.[۳]

ایران عضو مجمع جهانی انرژی بادی می‌باشد. [۴]
 

توربین‌های بادی در منجیل
 در

تاریخچه ی نیروگاه بادی

در زمان های بسیار دور نیز از انرژی باد استفاده می کردنند. به نحوی که برای کشیدن آب از چاه از وسیله ای به نام دولاب استفاده می کردند.در مصر و چین نیز برای آبیاری و قایقرانی از انرژی باد استفاده می کردنند .در سال های بعد توربین های بادی با محور قائم در خاورمیانه رایج شد. سربازان صلیبی این توربین ها را به در اوایل قرن سیزدهم به اروپا بردند و در اواسط قرن نوزدهم هلندی ها بیش از نه هزارماشین بادی برای استفاده در موارد مختلف مورد استفاده قرار می دادند.

در اوایل قرن حاضر با پیشرفتی که در طرح و ساخت انواع پره و اصولاً سطوح آیرودینامیک پدید آمد و با تکامل قوانین مکانیک سیالات، آسیاب های قدیمی مورد بررسی علمی قرار گرفت و به موازات آن طرح هایی برای استفاده از مبدل های انرژی باد به صورت های دیگر پیشنهاد و اجرا گردید. بدین‌ترتیب در دهه‌های اول قرن بیستم، اغلب توربین های بادی، در انواع مختلف با به کارگیری قوانین آیرودینامیک و تکنولوژی جدید ساخته شدند.

 ایجاد نیروگاه های بادی و تبدیل انرژی الکتریکی با استفاده از توربین هایی با ظرفیت های بالا، پس از جنگ جهانی دوم، با وجود نیاز شدیدی که صنایع رو به توسعه کشورهای مترقی به منابع انرژی داشتند، تولید نیروگاه های بادی و حتی تحقیق درباره آنها، به علت در دسترس بودن سوخت فسیلی ارزان قیمت متوقف گردید. اما با بروز بحران انرژی به سبب کاهش ذخایر هیدروکربن های جهان و نتیجتاً افزایش فرآورده‌های نفتی وهمچنین افزایش روز افزون تقاضای انرژی و بیم و وحشت از توسعه آلودگی، موجب شد تا توجه دانشمندان به منابع دیگر از جمله انرژی باد که می تواند به طور مناسبی در مناطق بادخیز مورد استفاده قرار گیرد، معطوف و فعالیت های دامنه‌ داری از سال 1970 میلادی در این زمینه آغاز گردید.